Παιδιά πρώτα μαθαίνουμε τη γλώσα κι έπειτα μηλάμε μ αυτήν!!!
Όταν οριμάσει μέσα σας ο προβληματισμό σας τότε τολμήστε με μια
άλη μορφή...φόρμα... ΤΕΧΝΗ!

Efhvikoi provlhmatismoi kai klise...Liges endiaferouses stigmes kai poly parlapipa. Genika nomizw oti hthele gero kopsimo( sto miso tha prwteina)giati xehylwnei apisteyta se merika shmeia. Kalyterh apo thn allh sas prospatheia...Ma na kapsete ton mikro prighma vlasfhmoi (kala entaxei ayto einai kathara proswpiko sxolio). Telos pantwn...Filikh symvoulh:Thewrw swfron na apofevgete na apantate se osous krinoun arnhtika tis tainies sas-eite tekmhriwnoun thn apopsh tous eite oxi. Parte oti sas dinoun, kai apanthste me thn epomenh sas prospatheia...
Prosypografw thn 'agglikanikh ampelofilosofia tou tipota'=h' mhpws tou oxi kai toso tipota?
Keep it up anyway and try to be original.Afougrasteite...
masquerade

Παρακάμπτω τον τετράλεκτο σχολιασμό του κώλου, περι αποτυχημένης κουλτούρας (γιατί περισσότερο σχόλιο κώλου θυμίζει -κοινώς πορδή- παρά άποψη). Προτιμώ τη δανεισμένη Αγγλικανική αμπελοφιλοσοφία του τίποτα.
Ορθώς αναφέρετε και εσείς, οτι αν κάποιος κερατάς γράφει δυο πράγματα εδώ, τουλάχιστον αυτά ας βοηθήσουν η εν πάση περιπτώσει ας έχουν ως βάση τη "βοήθεια", ασχέτως του αν το επιτύχουν ή αν ακουστούν.

Στην ταμπακιέρα τώρα.

Το ταινιάκι είναι όμορφο, αρκετά όμορφο. Η ιδέα δεν είναι πρωτότυπη, είναι όμως αρκετά ελκυστική. Η κάμερα σε κάποια σημεία, κουνιέται κουραστικά και η αφήγηση πολλές στιγμές είναι περισσοτερο γρήγορη απο όσο πρέπει. (ίσως να βοηθούσε κάποιος εμπειρότερος σχολιαστής με περισσότερο χρώμα στη φωνή. Θα έδινε πολλά αυτό).
Πολυπαιγμένο το της επιστροφής στο τέλος (review), όμως και πολύ όμορφο.
Η επιστροφή στον απόλυτο ρεαλισμό του κρεβατιού και του εφιάλτη και το αργό πλάνο στο κουτί με τις φωτογραφίες που πριν φλέγονταν αρκετά καλό. Μήπως όμως στο ίδιο πλάνο να άνοιγες το κουτί και μέσα να ήταν όντως καμμένα όλα;
(αυτή η σεναριακή παρατηρησούλα, επειδή σου αρέσει η ποίηση).
Συγχαρητήρια για την προσπάθεια σας. Καλή συνέχεια με προσοχή.


...Ευτυχείτε.

ΜΕΤΑ-ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΟΙ ΣΠΑΡΑΓΜΟΙ ΣΦΙΧΤΑΓΚΑΛΙΑΣΜΕΝΟΙ ΣΕ ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΑ ΣΚΙΑΧΤΡΑ... VS.... ΕΠΙΓΕΙΩΝ ΕΝΔΟ-ΑΠΟΛΑΥΣΕΩΝ... I am on my way... AVE! ΜΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΠΟΥ [ΜΕ] ΠΡΟΚΑΛΕΙ - ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΙΡΝΩ ΠΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ... ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ, ΕΤΣΙ, ΤΟ ΤΑΙΝΙΑΚΙ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΙ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΤΟΥ: ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ "ΕΓΩ"... H G. ROTH (1990) ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ: "It was my ego, I learned, that was causing all my pain. It was full of constant chatter, judgement, denial, hopelessness, excesses, fixed beliefs, the need to control things. I was unable to really move, to breathe, to explore. Egos don't dance. [...] They are menageries of dull, predictable soap opera characters we learn to play. They keep us from being who we are, knowing how to live and what to do, by sapping our creative power and sabotaging the authentic expressions of human energy - the dancer, the singer, the actor, the healer." *) TIP ... για αυτόχειρες: DIE OF EXHAUSTION; NOT BOREDOM -

Tha symfwnhsw me ton filo kai synergath giannh... Gia mena, h kalyterh kritikh einai h tekmhriwmenh arnhtikh giati etsi mporeis na deis tis adynamies sou (pou einai para polles sthn arxh mias prospatheias) kai na prospathiseis na tis diorthwseis kai na veltiwtheis oso mporeis. Ant' aftou sxolia opws to parakatw ta prospernaw xwris defterh kouventa. Den sou arese file mou? Pes mas giati... Mhn mas grafeis 4 leksoules pou adikoun esena kai thn nohmosynh sou...

einai lypiro na vlepeis oti toso aima pou xythike gia na mporeis esy ki egw kai oloi na exoume ena vima aytoekfrasis kai eleftherias sto dialogo, na exei spatalithei afou etsi mporeis na kaneis mia epoikodomitiki kritiki, vres epixeirimata kai deikse ayto pou les, egw den aporriptw to sxolio sou, alla an einai to big bang na paiksei to rolo enos nipiagwgeiou na to kseroume

poly apotyxhmenh koyltoyra poylas