Τέσσερις ήρωες, από διαφορετικές μειονοτικές ομάδες του περιθωρίου, διώκονται, ο καθένας από την ομάδα υπαγωγής του. Aπό αυτούς που παραδοσιακά τους αποδέχονται. Βρίσκονται στο πουθενά, σε μία γκρίζα ζώνη που δεν σου δίνει τίποτα να ταυτιστείς, να νιώσεις έστω οικεία. Θα συναντηθούν και οι τέσσερις, χαμένοι, μέσα σε ένα περίεργο πάρτυ που πραγματοποιείται σε μία υπόγεια διάβαση.

Τέσσερις φυγές, η περιπλάνηση στην Αθήνα, η αστυνομία, το πάρτυ, ο χορός, η ανάμειξη με τον κόσμο. Πρώτη φορά στη ζωή τους νιώθουν αποδεκτοί και συμμετέχουν σαν ίσοι στα δρώμενα της «μεγάλης» κοινότητας, η οποία χρόνια επιμένει να τους υπενθυμίζει ότι μόλις που τους ανέχεται.

Η ταινία επιχειρεί να παρουσιάσει μία από τις οδούς επιπολιτισμοποίησης, το φαινόμενο της περιθωριοποίησης. Την πραγματικότητα, δηλαδή, που βιώνουν τα άτομα που ανήκουν σε μία μειονοτική ομάδα, όταν απορριφθούν, εκτός από την κυρίαρχη ομάδα και από την κοινότητά τους (στην οποία μέχρι πρότινος ανήκαν). Παρουσιάζοντας τέσσερα χαρακτηριστικά στιγμιότυπα, η ταινία προσπαθεί να δείξει πως η περιθωριοποίηση δεν αποτελεί ένα ζήτημα ατομικής απόφασης.