Το μελετητικό ερευνητικό έργο «ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΦΙΓΓΑ», του συγγραφέα Γρηγόρη Ζώρζου, αναλύει την μορφή και τους συμβολισμούς της Σφίγγας σύμφωνα με την αρχαία ελληνική διαχρονική σκέψη.
Παρουσιάζονται μορφές της αρχαιοελληνικής Σφίγγας από ευρήματα και αρχαία νομίσματα που είναι άγνωστα στον σύγχρονο κόσμο μας.
Η Σφίγγα ήταν ένα από τα ονομαζόμενα τέρατα ή παράξενα όντα της αρχαίας Ελλάδας, που για τους αρχαίους έλληνες ήταν οντότητα με σώμα λιονταριού και κεφάλι και στήθη γυναίκας με φτερά αετού.
Σφίγγα ονομάζουμε και τον αινιγματικό άνθρωπο. Για τους αρχαίους έλληνες ο συμβολισμός της σφίγγας ήταν σαφής και ξεκάθαρος και για αυτόν τον λόγο κάθε άλλη παράσταση Σφίγγας ήταν πλαστογράφηση της πραγματικής εσωτερικής αποκάλυψης που η μορφή και λογική της Σφίγγας μετέφερε και σημαίνει την απαγορευμένη Γνώση ή τα σφιγμένα και κλειστά μυστικά στους πολλούς.
Η Σφίγγα έχει ως δράση την σωτήρια των μυστικών.
Η Σφίγγα ήταν η μητέρα όλων των απόκρυφων στοών, σχολών, αρχαίων θρησκειών και ερμητικών καναλιών και η κόρη του Κέφαλου του Γιου του Τρισμέγιστου Ερμή που πέθανε το 2.000 π.Χ. και τα μυστικά βγήκαν προς τα έξω και τα πήραν ανίεροι άνθρωποι, με αποτέλεσμα αυτά να μολυνθούν και να χάσουν την εσωτερική τους αξία και δύναμη.

Γενικά η Σφίγγα όπου και όταν εμφανίζεται σε αρχαιοελληνικά ευρήματα έχει πάντα μια ειδική σημασία και μια ειδική σημαντική ή δηλωτική έννοια έρευνας με την κοσμική συνείδηση και γνώση και τους θεματοφύλακες της και παρουσιάζω τις διάφορες μορφές της αρχαιοελληνικής Σφίγγας από ευρήματα και αρχαία νομίσματα που είναι άγνωστα στον σύγχρονο κόσμο μας.