Ηχοι πολυ αισθαντικοι,
Εικονες που διεγειρουν τις αισθησεις.

η γευση που μου αφηνει?
........ΓΙΑΤΙ

Μια ταινία Όνειρο!!!Ο θάνατος και η απώλεια του θανάτου αποτυπωμένα με απόλυτο λυρισμό...μου άφησε μια γλυκόπικρη αίσθηση...μια γλυκιά θλίψη...καταπληκτικά πλάνα και η φωτογραφία εξαιρετική!Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές!!!

Φωτεινό αλλά ταυτόχρονα βαθύ, αυτό το φιλμ άγγιξε ευαίσθητες χορδές από φόβους που δεν είναι παιδικοί. Αν και μικρού μήκους η ταινία φωτίζει πολλά κρυμμένα νοήματα τυλιγμένα γύρω από την κεντρική πλοκή. Όπως για παράδειγμα η σχέση του πατέρα με το περιβάλλον και την προστασία του. Η προτίμηση να κυνηγήσει την πεταλούδα (το όνειρό του προφανώς να γίνει πυροσβέστης) αντί το νοίκι), η υπόνοια ότι έφυγε προστατεύοντας το περιβάλλον..που είναι έκδηλη στη διάρκεια της ταινίας. Η επανάσταση του στο βόλεμα και τη συμβατική ζωή.. Πολύ ενδιαφέρουσα και η παρουσίαση του θανάτου ως γυναίκα που φοράει άσπρα.

...επιθυμούμε τη ζωή και''καταφεύγουμε''στο θάνατο...πώς?αμέλεια,αφέλεια...?ποιος είναι ο''λωτός''του καθένα από εμάς?..και τελικά πόσο πολύ επιθυμούμε να ζήσουμε?Ποιο είναι το όνειρο και ποια η ζωή?...Πολλά πολλά ερωτηματικά Ντίνα!Αντε να τα πούμε από κοντά!---Χρύσα

Από που ν'αρχίσω και που να τελειώσω. Το προάγγελμα του σκύλου; η παρουσία του αναπάντεχου; Η καθημερινότητα που αρχικά μοιάζει καθημερινή και η οποία δε θα γυρίσει πια; Ένας άντρας οραματιστής και ένα κακό που χτυπάει τη πόρτα χωρίς να το περιμένεις και μετά "Μπαμπά μη φεύγεις". Δε μπορώ να περιγράψω τα όσα συναισθήματα μου δημιουργούνται γιατί όσες φορές κι αν το δω τόσες θέλω να γράψω κι άλλο. Τόσα περισσότερα καταλαβαίνω. Μόνο με τη "τρέλα της ημέρας" του Maurice Blancaut έχω ξανανοιώσει τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο.

Είναι μια καταπληκτική ταινία που μας δίνει να καταλάβουμε την ψυχή ενός παιδιού, την αγωνία, το όνειρο.... Το ξαφνικό που μπαίνει στη ζωή σου χωρίς να θες και την καθορίζει και το κάλεσμα στο οποίο ανταποκρίνεται κάποιος χωρίς να ξέρει που πηγαίνει και χωρίς να μπορεί να υπολογίσει που θα τον οδηγήσει, τι μένει πίσω. Το παιδί που φωνάζει "Μπαμπά μη φεύγεις" είναι συγκλονιστικό !!!!!!!!! εκφράζει κρυμμένο πόνο τον οποίο όποιος δεν τον έχει νοιώσει δε μπορεί να τον καταλάβει και όποιος τον έχει δε μπορεί να τον περιγράψει. Είναι Μοναδικό !!!!!!!Σε όλη την ταινία φαίνεται μεγαλείο ψυχής !!!!! Ο δημιουργός είναι σίγουρα άνθρωπος χαρισματικός που έχει παραμείνει παιδί. Μπράβο του !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Παιδιά καλησπέρα, είχα μια απορία, πώς από το 4,21 βαθμολογία με 83 άτομα ξαφνικά η ταινία πέφτει στο 3,54. Είδα ένα σχόλιο μιας κοπέλας που έχει την ίδια απορία με μένα. Κάνω μία έρευνα και συνειδητοποιώ ότι κάποιοι άνθρωποι που ψηφίζουν κατ' εντολή, απ' ότι φαίνεται, μία ταινία,από την οποία απουσιάζουν τα σχόλια (ένα έργο τέχνης πρέπει να επικοινωνεί με τον θεατή του)μπαίνουν παράλληλα σε κάποιες άλλες ταινίες και ψηφίζουν με τέτοιο τρόπο ώστε να πέσει ο μέσος όρος... Λυπάμαι για αυτόν που νομίζει ότι έτσι είναι η τέχνη... Οι ταινίες που έχουν ένα ποιοτικό αποτέλεσμα νομίζω ότι φαίνονται μέσα από τα σχόλιά τους

ωραιότατη!

Καλησπέρα σε όλους.Ξέρει κανείς γιατί από 3.76 η ταινία κατέβηκε στο 3.64 στις ψήφους?

Μου αφήνει ένα ερωτιματικό τι γίνεται με τον πατέρα. Ωραία φωτογραφία.

Η Πεταλούδα είναι η ψυχή μας που είναι κάθε μέρα στο σταυρό;
Η μητέρα δεν μου άρεσε σε σχέση με τους άλλους ηθοποιούς. Ο θάνατος εξαιρετικός με την συγκεκριμένη εμφάνιση. Τα πλάνα σε βάζουν σε ένα όνειρο θανάτου... ονειρο οχι εφιάλτη... αν και ο πατέρας απο ότι κρύβει θα ζήσει έναν εφιάλτη...

Νομίζω δε χρειάζεται να μπω στη διαδικασία ερμηνείας της ιστορίας. Εξ' άλλου την απώλεια τη βιώνει ο καθένας με το δικό του τρόπο. Θα πω μόνο ότι με άγγιξε βαθειά. Δεν είμαι ειδική για να κρίνω το τεχνικό μέρος, όμως οι εικόνες με "έβαλαν" στο όνειρο..

Συγχαρητήρια, πολύ καλή δουλειά!

Το έργο διαπραγματεύεται το χαμό και την απώλεια της πατρικής φιγούρας. Το κενό που αντιμετώπισα στην πρώτη προβολή της ταινίας ήταν η φύση του προσώπου που μπήκε στην αυλή. Απ' όταν κατάλαβα αυτό, δεν ύπήρξε κανένα κενό στην εξέλιξη της ιστορίας. Ο λωτός, το <<μαγικό>> φρούτο που σε κάνει να ξεχνάς, το απρόσμενο σκοτείνιασμα της πραγματικότητας, το κενό και η βίωση αυτού, η παράκληση του μικρού παιδιού προς τον πατέρα να μείνει μαζί του, συναποτελούν το απόλυτο σύμβολο του τι μένει πίσω μετά το φευγιό του πατέρα.... ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ! <3

Εντυπωσιακή η φωτογραφία με πολύ ωραία πλάνα.Ευρηματικός ο συμβολισμός του καπέλου και η εικόνα του φλυτζανιού που αντικατοπτρίζει μέσα στο μαύρο τα χρώματα του ουρανού.Λυρικές εικόνες και μουσική που υποδόρια και αργά εκπέμπουν μια διάχυτη μελαγχολία, τη μελαγχολία της απώλειας.
Αποκαλυπτική για την ευαισθησία σου και τις δυνατότητες σου.ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!!!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!ΜΠΡΑΒΟ ΝΤΙΝΑ!!ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!(Χ.Ν.)

ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΔΟΥΛΕΙΑ.
ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΙΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ.
ΜΠΡΑΒΟ.

Όλα τα συστατικά της ζωής, από το φως ως την πεταλούδα ανασυνθέτουν τις τσακισμένες αισθήσεις μας, επιβεβαιώνουν τη μοναδικότητα του ανθρώπου στο σύμπαν και αναθεματίζουν τη ματαιότητα που διαβρώνει την ελπίδα.
Εύκολα διακρίνει κανείς ότι η αίσθηση του συμπαντικού είναι το μεγάλο προνόμοιο του ανθρώπου. Έτσι η αξία αυτού του όντος που είναι μια έλλογη, ατίθαση και αισθαντική πυγολαμπίδα ζωής, χαρίζει στο σύμπαν μέγεθος, διάρκεια και ομορφιά.
Συγχαίρω την κυρία Γιαμπουράνη που κατάφερε να με πείσει ότι η ζωή ανυψώνεται σε ύψιστο άθλημα και σε μέγιστο μάθημα. Σε πραγματοποιήσιμο όνειρο που οι διαστάσεις του βυθίζονται στους απέραντους χώρους της γνώσης, της ομορφιάς και του τέλειου ήθους.
Τολμώ να χαρακτηρίσω την ταινία σαν ένα ποιητικό μεγαλυνάρι. Ταυτόχρονα επίκαιρο και διαχρονικό, εξατομικευμένο και πανανθρώπινο. Ανυπόταχτο σε σχηματικά περιγράμματα σαν πολυδιάστατο όραμα ζωής. Αβιάστα μου θυμίζει τον ορισμό του κλασσικού ότι είναι απλό χωρίς να είναι εύκολο.
Η πλοκή του λυτή, με εκλεπτύνσεις που μεταγγίζουν τη μαγεία της υποβολής αυτή δηλ. την αμετάφραστη μέθη ενός μεγάλου κινηματογραφικού έργου.
Η δομή του μέσα στην απλότητα, την ενότητα και τη συμμετρία, η δέση και η λύση του οραματισμού επανοικοδομεί με τα αρχέγονα υλικά της δημιουργίας, το σύμπαν που υπάρχει μέσα μας.

εκπλητικη φωτο και συνδεση μεταξυ τους. πολυ δυνατο μυνημα αλλα λιγο δυσκολο στην προσεγγιση και στο συνδυασμο αλλα παρολα αυτα με μεγαλα και δυνατα μυνηματα

Μόνο εσύ θα μπορούσες να διαπραγματευτείς με έναν τέτοιο τρόπο τη λεπτή κλωστή ανάμεσα σε ζωή-όνειρο-θάνατο...Λυρική κι έντονη, όπως ένα όνειρο που ποτέ δεν ξεχνάμε και μας ανατριχιάζει η θύμισή του, όσα χρόνια κι αν περάσουν...Για άλλη μια φορά μας εκπλήσεις με τη σκοτεινή αλλά συνάμα ξεκάθαρη και ίσως κάποιες φορές "ρομαντική" ματιά στην απώλεια...Είσαι ελπίδα για τον κινηματογράφο.

Καταρχάς, καλή επιτυχία, Ντίνα!!!
Ταινία με πολλές οπτικές γωνίες και αντιστοίχως πολλαπλά μηνύματα, το οποίο για εμένα είναι και η ομορφιά της και αν θες... η ιδιαιτερότητά της!

Proklitiki... toso eksypna , synaisthimatika demenes eikones kai ixoi pou anapofeukta sto telos mnimes, foboi, adynamies tha ksemitisoun... mia yperoxi tainaia idaniki gia NA mas thimisei NA ektimoume prosopa, katastaseis, stigmes kai kurios oti tipota den einai dedomeno. .ena megalo mpravo.

Συγχαρητηρια Ντινα !Το σεναριο πολυ καλο ολο νοημα και η σκηνοθεσια επισης. Μπραβο εξαιρετικη δουλεια!!!

πολυ καλη δουλεια ντινα.πολυ ευαισθητο το θεμα που αγγιξες.θα ηθελα ενα πιο σαφες φιναλε.συγχαρητηρια!

polla likeeeeeeeeeee!!!!!!!!!!!!!!!

polu kalh douleia,e3eretikh tainia,sixaritiria kai isanotera!!!

Πάρα πολύ καλή, εξαιρετικη φωτογραφία...

Πολύ ωραία φωτογραφία..μπράβο.

Εξαιρετικη δουλεια !!!!!!!!

Απίθανη φωτογραφία και υπέροχη αφήγηση

Ντινουλα με τη σκηνοθεσια σου αγγιξες παλι τις ευαισθητες χορδες μου.η ταινια σου ειναι τελεια γιατι εχεις δωσει πολυ σημασια στις λεπτομερειες π.χ τα τελεια χρωματα της λωτιας,το πως καταφερες κι εβαλες στο πλανο σου αυτη την ομορφη πεταλουδα,τα χρωματα και οι αντικατοπτρισμοι στο φλυτζανι του καφε.ευαισθητη ταινια για ευαισθητους ανθρωπους.μπραβο ντινουλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

πολυ ωραιο σεναριο- σκηνοθεσια .η ταινια βγαζει πολυ ευαισθησια.πολυ ωραια η μεταφορα απο μερα σε νυχτα, απο νυχτα σε μερα.ο αντικατοπτρισμος της λωτιας στο φλυτζανι με καφε ολα τα λεφτα!!!τελεια μουσικη!! μπραβο ντινακι!!!!!!!!!!!

Ταινία με άρτια πραγματικά δομή και σκηνοθετική ακρίβεια.Ρυθμός και κλιμάκωση συνυπάρχουν.Οι ερμηνείες δυνατές με κάποιες αδυναμίες.Φωτογραφία που ανταποκρίνεται σε υψηλά επίπεδα αισθητικής!Συγχαρητήρια για την συνολικά αξιόλογη δουλειά!!!

Ταινία με έντονη μεταφυσική ανησυχία και εσωτερισμό.
Σκηνοθέτης με πολλές δυνατότητες και με διάθεση να εξερευνήσει και να αποδώσει στοιχεία άλλων πεδίων , όπως αιθερικού η αστρικού. Αναρωτιέμαιεάν της βγαίνει εσωτερική γνώση ή αυτή η απόδοση είναι ακόμα σε λανθάνουσα μορφή στο υποσυνείδητο ;

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ.ΠΟΛΥ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΟ.Ο ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΣ ΤΕΛΕΙΟΣ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ Η ΟΠΟΙΑ ΠΑΙΖΕΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΣΕ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ!!!!

λυρισμός, κωδικοποίηση, συμβολισμός, λωτια....συμβολισμός απέραντος από την οδύσσεια...απώλεια, λήθαργος,...πραγματικά με έβαλε σε πολλές και διάφορες σκέψεις. κύκλος, ζωή,.....

Θα με συγωρέσετε για τον καταιγισμό ιδεών-εννοιών, αλλά αφότου είδα την ταινία αυτά μου ήρθαν στο μυαλό.
καλή προσπάθεια.

Οταν θα πας στα Οσκαρ μου υποσχέθηκες να με πάρεις και μένα. Μην το ξεχάσεις!!!!!

…Εξαιρετική σκηνοθεσία και αφήγηση!!! Δυνατές και διεισδυτικές εικόνες , που σε συνδυασμό με τη μουσική επένδυση, κεντρίζουν το ενδιαφέρον και κινητοποιούν τη σκέψη. Έντονος ο συμβολισμός της απώλειας καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας . Ξεχωρίζει αυτός της ζωής με τις φάσεις της λωτιάς, καθώς και της προετοιμασίας του καφέ σαν…τη σειρήνα θανάτου. Ο θάνατος είναι κάτι άγνωστο και όπως κάθε τι άγνωστο φοβίζει…Τον ξορκίζουμε σιωπώντας… Απ’ τα όνειρα μας όμως «κανείς» δεν μπορεί να κρυφτεί. Αυτά φανερώνουν τις πραγματικές αλήθειες, αυτές που και εμείς δεν τολμούμαι συνειδητά να αναγνωρίσουμε…Μπράβο Ντίνα! Καλή συνέχεια!!!

Ως άμεσος συνεργάτης της Ντίνας στις περισσότερες σπουδαστικές ταινίες της, διέκρινα απο την αρχή μια ανεξάντλητη έμπνευση και φαντασία σε συνδυασμό με έναν εντελώς προσωπικό τρόπο κινηματογράφησης των θεμάτων που προσέγγιζε, γεμάτο λυρισμό, συμβολισμούς, μηνύματα και προσωπικούς "κώδικες". Απόγειο όλων των παραπάνω στοιχείων είναι αυτή η ταινία που ξεχειλίζει απο όμορφες και προπάντων δυνατές εικόνες.
Περάσαμε πολλά σε αυτό το ταξίδι των σπουδαστικών ταινιών με τη Ντίνα. Της εύχομαι πάντα επιτυχίες στο νέο μακρύ ταξίδι του κανονικού πλέον "δημιουργού" και ισχύει πάντα αυτό που της έχω πει να εμπιστεύεται το ένστικτό της.

πολλη καλη δουλεια ωραια μουσικη και φωτογραφια μια υπεροχη ντινα

Εξαιρετικη και προσεγμενη σκηνοθεσια.. μπραβο.... !!!!!!!!!!!!!!!

Εξαιρετικη και προσεγμενη σκηνοθεσια.. μπραβο.... !!!!!!!!!!!!!!!

e

e

Λυρισμός και εικόνα σε ένα ονειρικό πάντρεμα. Ζωή και θάνατος, μια αλληλένδετη σχέση, μια υπαρκτή πραγματικότητα, ζωγραφισμένη από τα υπέροχα χρώματα της ροζ λωτιάς, σύμβολο της αναγέννησης. Άψογος συνδυασμός φωτογραφίας και μουσικής, υπέροχη συμβολική απόδοση των εννοιών της ζωής και του θανάτου. Πάρα πολύ καλή!

poli oreo sixaritiria

Λυρισμός, ουσία, πανέμορφη φωτογραφία..σε μια ταινία που η αλληγορία ζωής και θανάτου φοράει τα πιο ζωντανά χρώματα. Εκπληκτικό το φινάλε...πολλά συγχαρητήρια για την ευφάνταστη σκηνοθεσία, την μουσική και τις ερμηνείες!bibian krav.

Ειναι μια πανεμορφη ταινεια μικρου μικους!πολλα συγχαρητηρια στην σκηνοθετη για την διασκευη σεναριου και την σκηνοθεσια!!Η απωλεια ειναι ενα θεμα ,που βρισκεται στους αντιποδες του νου μας καπου βαθεια στο συλλογικο ασυνειδητο.Το ονειρο ειναι μια προφητεια.Ειμαστε καταδικασμενοι να ζουμε με τα ονειρα μας γιαυτο και πρεπει να μαθουμε να τα ερμηνευουμε.ο

αρκετα βαθια βαζει τις σκεψεις μου.θα ελεγα αγγιζει την πραγματικη πλευρα της ζωης του καθενος μας.ηζωη και ο θανατος.αλλος περπατα και ζει.αλλος περπατα αλλα δε ζει.χανουμαι ενα δικομας ανθρωπο,ειναι για αλλους απωλεια ζωης,για αλλους απωλεια ψυχης του.σε ολα αυτα μετραει ο τροπος,ο λογος και τελικα η αιτια.οταν αποκαληφθει λοιπον παιρνει μεγεθος και θεση μονο η ψυχη.θα αντεξει?εγω λεω,ΝΑΙ.

sinharitiria pistevo afti i leksi ta leei ola !

ΠΟΛΛΗ ΚΑΛΗ ΤΑΙΝΙΑ.ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΓΥΡΙΣΕΣ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΣΟΥ ΣΑΝ ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΟΝΕΙΡΟ !!!ΣΕ ΟΛΑ ΗΣΟΥΝ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ........ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ !!!!!!!!!!!!!

mia panemorfh poihtikh tainia.eksairetika plana,hxos,senario,ermhnies.bravo sth skhno8eti kai se olo to team.

Ωραια φωτογραφια...χρωματα...η πρωτη νυχτερινη σκηνη απιστευτη...Ο θανατος και ο καφες του...μπραβο Ντινακι
Λεμονια...

η ιδεα του σεναριου εναλλακτικη,οι εικονες δοσμενες με τεχνικη και αληθεια!το παντρεμα ομως των διαφορων στιγμων την λωτιας..μοιαζει με την ζωη!μονο το ξεκινημα δεν με κερδισε αμεσως..

Μικρού μήκους αλλά μια "ΜΕΓΑΛΗ ΤΑΙΝΙΑ"! Είναι ένα έργο τέχνης πραγματικό! Δίκαια μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την Γιαμπουράνη Σκηνοθέτη. Νομίζω ότι αυτή η ταινιάρα θα αφήσει Ιστορία.
Έχει μόνο ένα λαθάκι, ξεχάσαν να συμπεριλάβουν την πεταλούδα στους συντελεστές, γιατί; αφού Ψυχή Είναι.
πάντως συγχαρητήρια!!!!
Αγγερού.

h tainia mikrou mikous einai teleia!!!exei polla kala stoixeia,ena apo ayta einai h aristei stoinothesia..mesa apo aythn probaletai h fisoi alla to talento ton neon hthopoin...oi k.gismpoursnoi dinei thn eukeria se neoun na anakalipsoun to talentou pou kriboun mesa tous..syxaritria!!!!oi letomeries hthan kataplikties(petaloudes , poulia , broxei ,aeras kai to apokorifoma hthan o kafes me to flitsani pou apikonize diafores shmantikes oikones..oi tenia einai teleia kai prepei na thn ypostiri3oume oloi!!!san prwtinw na thn dite den extetai na xasetai tpt!!:)

Είναι αλήθεια πως συνήθως μόνο οι νέοι φλερτάρουν με τον θάνατο, γοητευμένοι από το άγνωστο, ενώ οι μεγαλύτεροι, κάπως υποψιασμένοι, αποφεύγουν ακόμα και να μιλήσουν για αυτόν. Επαναστατική ιδέα (σύλληψη και εκτέλεση)του θανάτου ως ένα καλοντυμένο εκλυστικό αμφίφυλο πλάσμα που σε αποπλανεί. Μαγευτικό το παιχνίδι με το φλιντζάνι του καφέ. Μα πάνω από όλα, η λωτιά. Το σπάραγμα αυτών που μένουν πίσω, πολύ λιτό μα τόσο περιεκτικό,αυτό το "Μπαμπά με φεύγεις" με έκαψε. Και η αιώνια προσευχή αυτών που αγνοουν την τύχη των αγαπημένων τους.
Απίστευτη δουλειά, συγχαρητήρια και πάντα τέτοια!
Η γάτα στο φεγγάρι.

Μ'άρεσε πολύ το κυκλικό σχήμα με τη φράση "αγαπητό ημερολόγιο.." και πιστεύω πως τα 13 αυτά λεπτά είναι ένας γοητευτικός οπτικός αντικατοπτρισμός του "dejeuner du matin". Η τελευταία λέξη "προσεύχεται.." είναι τόσο κατανυκτική και αινιγματική,η πιο κατάλληλη θα έλεγα για το τέλος της σύντομης ιστορίας..πολύ προσεγμένη δουλειά με ψηλαφητά νοήματα.Συγχαρητήρια.
Αστερόπη

einai teliaaaaaaaaa