Η σκοτεινή φωτογραφία και η έλλειψη μουσικής επένδυσης δίνουν έναν πένθιμο τόνο κάνοντας τον θεατή να ταυτιστεί με την θλίψη και την οργή του κεντρικού ήρωα παραβλέποντας της σεναριακές εκπτώσεις που εν μέρει δικαιολογούνται από την περιορισμένη διάρκεια...
Μία ταινία που σε 18 λεπτά προσπαθεί να δείξει της σταδιακές εναλλαγές της ψυχολογίας κάποιου που χάνει τα πάντα και τα καταφέρνει καλά ως ένα βαθμό.ωραιοι διάλογοι καί ατμόσφαιρα Παρ όλα αυτά δεν μου άρεσε πολύ το τέλος
Έλειπε κάποιος ισχυρός διάλογος ή σκηνή και δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα από την ταινία το σκεπτικό που διάβασα παραπάνω. Περισσότερο να πιέζονται με την κατάσταση και να θέλουν να απαλλαγούν μου φάνηκαν οι πρωταγωνιστές μέσα από τη σκηνή με το ποδήλατο και τη σκηνή με το τραπέζι.
Ίσως η προφητικότερη ταινία μικρού μήκους της τελευταίας διετίας! Ποιος περίμενε στ αλήθεια να μιλάμε, δύο χρόνια αργότερα από την παραγωγή της, για συνθήκες "κοινωνικής αποστασιοποίησης" και πλήρους εμμονικης αποστειρωσης με διαφημιστικά τσιτατα όπως "νιπτω τας χείρας μου..πολύ σχολαστικά"! Ποια είναι η "φύση" άραγε του ανθρώπου; Και παραμένει εξελικτικά αναλλοίωτη και σταθερή στις πολιτισμικές επιρροές; Κι αν ο άνθρωπος είναι αριστοτελικά κοινωνικό ζώο, νιτσεϊκα ένα ζώο με ικανότητα υπόσχεσης και μαρξικα ένας παραγωγός προνοητικότητας και φαντασίας, αποτελούν άραγε αυτά τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του και την ουσία του;
Τί είναι εκείνο που θα ωθήσει, τον υπέροχο και απομωνομένο στον εντός των τειχών κήπο του, Χρήστο Στεργιογλου να ετοιμάσει σε συνθήκες θρησκευτικής τελετουργίας ένα πολύχρωμο ωμοφαγικό πιάτο - ανάμνηση των σύγχρονων διατροφικών τάσεων - αλλά ταυτόχρονα κι ένα tartare, από τα πιο δύστροπα πιάτα και ταυτόχρονα μια έμμεση αναφορά στην θρυλούμενη γαλλική γαστριμαργία, που διαφοροποιεί κι ανυψώνει; Άλλωστε το κρέας θα καταφτάσει σε συνθήκες μοναδικής υγειονομικής προσοχής!
Η απόλυτη εμμονή στην καθαριότητα, την ευταξία, το χρόνο (ας θυμηθούμε το ρολόι χειρός και την εξαιρετική ακρίβεια δευτερολέπτου, καθώς και υποταγή στην τέταρτη διάσταση), αλλά κι εκείνο το μοναδικό καρέ-close up, όπου στα χείλη του πρωταγωνιστή διαγράφεται ανεπανάληπτα ή ευαρέσκεια της γαστρονομικής κατασκευαστικής επιτυχίας! Ένας χώρος που ορίζεται από απόλυτη και ιεραρχική τάξη. Ο πρωταγωνιστής ντυμένος για επίσημο γεύμα, με κοστούμι και χρυσά μανικετοκουμπα, θα φορέσει τελευταία στιγμή και το σακάκι, οπως απαιτεί η αβρότητα ενός savoir faire για την περισταση! Σε μια τραπεζαρία, διαμετρικά αντίθετα θα υποδεχτεί τον άλλο του εαυτό και θα τον μιμηθεί, τρώγοντας σε συνθήκες άλογου ζώου, γονατίζοντας σχεδόν και χωρίς χρήση μαχαιροπιρουνου, που τόσο επιδέξια έστησε πριν, σηματοδοτώντας την πολιτισμική διαφορά του.
Η βωβή αυτή ταινία μικρου μήκους θα διακοπεί μόνο από τη φωνητική επίκληση του καλεσμένου συνδαιτημόνες: "Ιβάν"! Κι εμείς, οι θεατές μιας δύσκολης περιοχής του εαυτού μας, θα νοσταλγούμε να καθόταν δίπλα μας ο Σολζενίτσιν για να δει "Μια μέρα από τη ζωή του Ιβάν Ντενισοβιτς" στο Γκουλάγκ που ο ίδιος πια έχει τόσο έντεχνα έχει δημιουργήσει.
Εξαιρετική ταινία! Ευαίσθητη, αληθινή, επαναστατική!Πολύ κατάλληλη για να αξιοποιηθεί στη διδασκαλία, ιδίως στο Λύκειο, καθώς μπορεί να φωτίσει με εξαιρετικό τρόπο ζητήματα έμφυλων ταυτοτήτων και σχέσεων στο πρόσφατο παρελθόν, και να γίνει αφορμή για συζήτηση και σύγκριση με το παρόν.
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ!!!
Θα συμφωνήσω με bascos@otenet.gr, σε όλα! Να συμπληρώσω μόνο οτι η σκηνή στο νέο δωμάτιο είναι συγκλονιστική! σε καθηλώνει! η ένταση που έχει αυτός ο άνθρωπος, η αγωνία για το καινούργιο , η αλλαγή , τέλος πάντων στη ζωή του, αποτυπώνεται άψογα!
Ο σκηνοθέτης κατάφερε το ζητούμενο! Μας έβαλε ''μέσα''
Ευχαριστούμε!!!
Very thoughtful depicture of characters. True struggle of people is shown in a way, where you can watch the contrast between everyday life and the destruction of life that war tries to bring.
Gosh! This is so difficult! we got hooked on all these movies...They are all very good but so bleak and so telling of a very suppressed society....It's amazing they manage to produce all these films...does the general public gets to watch them??
Sorry ignore half of my previous comment as I just realised there is a photograph of the director here. Good idea to put the photographs up as the names don't say much to a non Iranian person.
I can't understand from the name of the director is it was a woman or a man....
We need more films like this to inform the plight of so many women in these parts of the world...This is so common and so horrendous at the same time..
Easily relatable. We've all had this feeling at some point in time because of the socially constructed ideals of beauty, manners, gender, sexuality, and even our ideas and thoughts.
Well structured, well produced.
Άγγελος Θανάτου
Άγγελος Θανάτου
Άγγελος Θανάτου
Ο Σπόρος
ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΕΡΩΤΕΣ
Ivan
Το φουστάνι
Το εισιτήριο
Τα μωρά τα φέρνει ένα πουλί
Sue's side
Επιστροφή σε καλύτερο κόσμο
Icky
It rains slowly
Το ταξίδι
The balance wheel
Withheld
Exchange
Exchange
The little boy
It rains slowly
It rains slowly
It rains slowly
Icky
Icky
Icky
Icky
Icky
Icky
Icky
Icky
Icky
Icky
Icky
Icky
Ύστατη προσπάθεια
BLACK TIE
Britti (profession)
Britti (profession)
Doppelganger
Honestly Charlotte
Britti (profession)
Honestly Charlotte
Honestly Charlotte
Britti (profession)
The Nightfall
Britti (profession)
Britti (profession)
Britti (profession)
Britti (profession)
Britti (profession)