Είναι προγφανές ότι τα παιδιά από την Ευβοια την είδαν Fame Story και υποστηρίζουν τον "δικό τους"... Συμφωνώ απόλυτα με τον Madarakis, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ταινία είναι κακή, απλώς μέτρια! Είχε λίγο πλάκα, αλλά μέχρι εκεί.
keep film-rocking cine-epitrope...!to proswpeio pio vary apo thn entropia...de mporw na dialexw...kathena kai h xarh tou...h kalyterh pou exw dei so far sto site though... rantevou sto festival masquerade
Poli kali idea, Oraia efarmogi tis silipsis, H tainia mou arese, tha diafoniso kai edo me ton madarakis mia kai pisteuo oti ta plana toy sex einai pragmatika apo ta korifaia tis tainias. H stigmi poy h kopela den afini ton erasti na vgali tin maska pragmatika apogeioni tin tainia! Tha mborousame na eixame isos ligo pio impresionistika plana alla kai etsi mia xara einai! Exoun apopsi,
madarak afou gnorizis kai tin krisimi skini, pali kala! An rotisis ton filo soy tha sou pei oti o pragmatikos gnostis den epidikniei kai den anaferete pote stis gnosis toy, pataei pano se aytes kai proxoraei! Ayta gia ta biografika, kai ego axoloume 25 xronia me ton kinimatografo den ksero tin ilikia sou palaiotera ta evlepa allios tora ta vlepo allios. Oi skotines sinomosies poy psaxneis na vreis den me aforoun, oyte me endiaferoun, Ta exo varethi edo kai xronia. Epeidi omos edo den einai forum alla sxolia gia tis tenies, den tha ksanapantiso edo stis epithesis soy. Kali tixi sta paidia gia tin tainia! Kali doulia. TELOS
Καταρχήν εδώ συνοψίζουμε τις σκέψεις μας για τα φιλμάκια που βλέπουμε. Μερικοί επιλέγουνε να το κάνουνε ανώνυμα (που λέει ο λόγος..!) και άλλοι πάλι επώνυμα… Εγώ είμαι από τους δεύτερους για τον απλούστατο λόγο πως έχω άποψη, επενδύω σε ορθολογισμό και έχω μελετήσει πέντε δέκα πράγματα - σαφώς όχι δικά μου αλλά αποστάγματα ετών.
Με πραγματικό σεβασμό στον δημιουργό και με τις οποιεσδήποτε ιδιότητες που με διέπουν, οφείλω να γράφω εκτενέστερους σχολιασμούς εκθέτοντας και το «γιατί», με προσπάθεια αποφυγής προς λαϊκίστικους χαρακτηρισμούς και υποβάλλοντας βασικές παρατηρήσεις που πέφτουνε στην αντίληψη μου. Δηλαδή γνωστότατα λάθη που τα διαπιστώνει ο οποιοσδήποτε κατέχει συγκεκριμένες βασικές γνώσεις, σε συνδυασμό πάντα με προσωπική εκτίμηση.
Κατά τα άλλα αν κάποιος δεν γνωρίζει καν ορολογία όπως «ήρωας», «χαρακτήρας», «χωροχρόνος», «προπαρασκευή», «κρίσιμη σκηνή» κλπ λυπάμαι αλλά οι απαντήσεις αυτές δύνανται σε πολλούς - τόμους ολόκληρους και είναι αστείο να χωρά αμφισβήτηση ως προς την σύσταση και τη χρησιμότητα τους.
Δυστυχώς θεωρώ τραγικό το γεγονός να προσπαθούν «κάποιοι» να αλλοιώσουν τη πραγματική γνώμη του κοινού φοβούμενοι ίσως… τι; Ή μήπως αντίστροφα;
Δεν θα πω περισσότερα γιατί πράγματι δεν αξίζει. Αρκεί μια ανάλυση των mail address (account name / domain name!), των ημερομηνιών που γίνονται οι περισσότερες «αξιολογήσεις», της ώρας(!), μετά από τι «είδους» δημοσίευση, των «ιδιαίτερων» λέξεων που επαναλαμβάνονται (ασυνείδητα πάντα), το συγκεκριμένο εκφραστικό ύφος και τέλος για το αν υπάρχουνε κριτικές τους και για άλλες ταινίες για να επιβεβαιωθεί στο τέλος και ο πραγματικός λόγος όπου: ;-)
Τέτοιου είδους προσωπικές επιθέσεις και σοφίσματα με αφήνουνε παντελώς αδιάφορο. Και ο μόνος λόγος που απαντώ πολυεπίπεδα είναι για να κλείσω πονηρά το μάτι και να «καταλάβουν» πως ο οποιοσδήποτε σχολιασμός μου γράφτηκε όχι για να κατέβει ο Κολοκοτρώνης από το άλογο του τηλεκριτικού, αλλά για να θέσει υπό σκέψη τους δημιουργούς και να γίνουνε ακόμα καλύτεροι αν φυσικά το επιθυμούν και είναι διατεθειμένοι να δουλέψουνε πολύ σκληρά ως πρέπει σε αυτόν τον χώρο!
Και για επίλογο μια συμβουλή που άκουσα από έναν φίλο τώρα τελευταία:
«Η πίστη σε αντίθεση με την ικανότητα δεν χρειάζεται επιβεβαίωση.»
madarakis exases ton mpousoula!! Den katalavenoume ton iroa?????? Iroas itan o Kolokotronis megale. hthographika epikentrononte alou? Malon psakse allou! Ti tin thes tin kritiki afou se xalaei. Tha moy pis tin apopsi mas leme, sosto kai auto! LIPON Mprabo paides!!!!! Ego to eyxaristithika! Poli gelio, Paneksipno! Ego sas vrika demenous, sfixti tainia, me polla kala stoixeia se ola ta epipeda! Eyge!
Εξαιρετική δουλεία μάγκες! Απόλυτη αρμονία σουρεαλισμού και ρεαλισμού μέσα σε μια ατμόσφαιρα ευφυέστατου χιούμορ. Αληθινοί χαρακτήρες με άψογες ερμηνείες, Διαφωνώ κάθετα με τον madarakis ο οποίος προφανώς θέλει αναλυτική εξήγηση για το παν σε στιλ καθημερινής σαπουνόπερας ευτυχώς που δεν είναι κριτικός ο άνθρωπος αλλά πάλι αν ήταν θα είχε και άλλη άποψη. Το μέγεθος της ανάλυσης του πάντως δείχνει και την επιτυχία της ταινίας. Περιμένουμε το επόμενο βήμα ρε μάγκες. Μινιμαλισμος σημαίνει αρετή! Στα τοπ ταινιακια που έχω δει επίσης!
Επιτέλους και κάτι γαμάτο από αυτή τη χώρα! Απόδειξη ότι δεν χρειάζονται τα budget του Hollywood για να βγει κάτι αξιόλογο και όσοι το ισχυρίζονται, απλά δικαιολογούν την αδυναμία τους να σκεφτούν κάτι ωραίο και διαφορετικό. Συγχαρητήρια.
Σύνοψη Video Art: Ένα χέρι – ούτε καν καλά σχηματισμένο – σε γροθιά. Ανοίγει, κλείνει, ξανανοίγει… Εικόνα Solarize / Pastel, και φόντο (bluebox) διάφορες εξαιρετικά μονότονες εικόνες που ξεχωρίζουν από το πολύ 3 (εντονότερες) «γραμμές»… Κάτω δεξιά σε 2 διαφορετικά κουτιά μια λιλιπούτεια κοπέλα ανοιγοκλείνει χέρια-πόδια, κάπου κοντινό να μας χαμογελά, και στο άλλο κουτί διάφορες εικόνες. BMG μια απλοϊκή μουσική και με «στίχους» εξαιρετικά ξεπερασμένους κατά λέξη που στις μέρες μας παραπέμπουνε σε σοκολάτα (εγώ, εσύ, σύμπαν, θεός…)
Συμπέρασμα: Πολύ καλή ιδέα, λάθος τεχνική όσο αφορά την επεξεργασία της εικόνας (το ταράξατε αυτό το gamma, λάθος κοντραστ, λάθος γραμματοσειρά και χρώμα) ΑΛΛΑ νομίζω πως θα το «σώζατε» αν επιλέγατε να το συνοψίσετε μέσα σε πολύ τρία λεπτά και όχι ΕΦΤΑ!
Δηλαδή: Εξαιρετικά κουραστικό, ξεπερασμένη κεντρική ιδέα και μου πονέσανε και τα μάτια!
Κατά τα άλλα μια πολύ καλή προσπάθεια και είμαι σίγουρος πως το επόμενο θα είναι καλύτερο!
Μέχρι στιγμής (23/3/06) τη θεωρώ μια από τις ωραιότερες «ερασιτεχνικές» ταινίες μικρού μήκους που έχω δει, με ξεκάθαρο νόημα, άριστη μουσική επένδυση και με ισορροπημένο σενάριο. Μια ταινία που μπορείς να τη δεις ξανά και ξανά, που δεν έχει λόγια και διακρίνεται για το πάθος και την ένταση του δημιουργού.
Αναμφίβολα το θέμα της είναι πέρα για πέρα διαχρονικό ενώ δε λείπουνε και τα πολλαπλά επίπεδα που τη κάνουνε προσιτή για δεύτερη και τρίτη προβολή…
Ελάχιστες παρατηρήσεις για τον σκηνοθέτη (η προσωπική μου άποψη πάντα):
1) Το πλάνο στην αρχή με το συναγερμό κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να απουσιάζει γιατί παραπέμπει και οριοθετεί τον χρόνο σου στη σύγχρονη εποχή. Καταλαβαίνω πως λειτουργεί συμβολικά όμως μπορεί να αντικατασταθεί από κάτι άλλο, ίσως περισσότερο ανθρώπινο. Άλλωστε ο χρόνος ως «σύγχρονη εποχή» δεν διαφαίνεται πουθενά αλλού τόσο ξεκάθαρα στη ταινία σου. Ή κάτι διαφορετικό, αν θεωρήσουμε πως ο κεντρικός ήρωας γεννήθηκε στη σύγχρονη εποχή, κατά την πορεία θα έπρεπε να μεταβαίνει στο μέλλον… 2) Τα πλάνα «έρωτα» μου φάνηκαν λίγο αστεία και με υπερβολή γράφω πως με κούρασαν. Πιστεύω πως αν γυρίζονταν από διαφορετική γωνία λήψης το καθένα, δεν θα χάνονταν το νόημα αλλά θα ήτανε περισσότερο ξεκούραστα. 3) Απογοητεύτηκα που δεν είδα το κύκλο της «στρατολόγησης» ή του «προσηλυτισμού». Είμαι σίγουρος πως θα είχε εξίσου θαυμάσιο αποτέλεσμα.
Η ταινεία είναι πάρα πολύ καλή. Παρόλο που η διάρκεια είναι λίγη, τα μυνήματα είναι πολλά και έντονα. Η ερμηνεία όλων των ηθοποιών είναι φανταστική, ξεχωρίζοντας απ'όλους τον Κύριο Τερζάκη. Μπράβο παιδιά. !!!! ΜΠΡΑΒΟ ΓΡΗΓΟΡΗ!!!!
sumfwnw me ton prolalusanta madarakis. h dihghsh olhs tis istorias apo ena proswpo, xvris na sunodeuetai apo eikones fusika, den einai anagki na ginei tainia. tha mporouse na bgei radiofwniko sketsaki. kali prospatheia genika alla....
αξιόλογος συμβολισμός της απλής καθημερινότητας, πλούσιας σε συμβιβασμούς, η οποία δεν επιτρέπει την ανάπτυξη ουσιαστικής "ατομικής'' προσωπικότητας, αντίθετα μας θέλει όλους να βαδίζουμε τυφλά προς μια κατεύθυνση. εξαιρετικά επιτυχής η προσαρμογη του unforgiven ως soundtrack
San "ejereynish" twn effe toy programatos montage moy kanei gia na dimiourgisoume videaki pou tha to dixnoume stous filous mas (tous ypotithemenous ithopoious) gia na gelasoume parea.
Για να συνοψίσω το σενάριο μήπως και δε κατάλαβα καλά…
Σκηνή 1: Ένας ηλικιωμένος περπατά στα χωράφια. Σκηνή 2: Ο ηλικιωμένος κάθεται στη βεράντα του σπιτιού του, φορά μια θεατρική μάσκα, κάτι κάνει με τα χέρια του και κλαίει
ΤΕΛΟΣ!
X-TRA: Οι κομμένες σκηνές!!!
Κομμένη σκηνή 1: Ο ηλικιωμένος σηκώνει ένα κομμάτι μεγάλο φελιζόλ που μοιάζει με πέτρα και περπατά «μεθυσμένα». (εκτός σεναρίου) Του γλιστρά από τα χέρια, γελά και ζητά από τον εικονολήπτη να το κόψει.
ΤΕΛΟΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
… … .. Προσωπικά… ούτε πειραματικό βρήκα πουθενά ούτε τίποτα! Γιατί ακόμα και στα πειραματικά μπορεί να λείπει η δράση όμως υπάρχει έστω μια ιδέα που ΦΑΙΝΕΤΑΙ. Ακόμα και στη περίπτωση του «Ο ύπνος του Άντι Γουόρχολ» που κινηματογραφεί έναν άνθρωπο που κοιμάται επί 8 ώρες βρίσκει κανείς περισσότερο νόημα, αν όχι κοιμάται με τους υπολοίπους θεατές - χωρίς παρεξήγηση….
Ωστόσο με προβληματίζει η ιδιότητα του πραγματικού σκηνοθέτη της ταινίας. (Πτυχίο Φιλοσοφικής Σχολής (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης - 1993) και με οδηγεί σε δύο εκδοχές:
Πρώτη εκδοχή: Ο σκηνοθέτης ήθελε να μας παρακινήσει σε σκέψεις. Να δημιουργήσει νοητικό έργο από συνειρμητικούς κύκλους που πηγάζουν από το «α-νόητο», δηλαδή της ταινίας του!
Δεύτερη εκδοχή: Ο σκηνοθέτης είχε το καημό να γίνει ηθοποιός και να προβάλει το πρόσωπο του έστω και από τα ιστο-καλώδια όσο πιο γρήγορα γίνεται. Για αυτό το λόγο άλλωστε έχει προσθέσει και τη συγκλονιστική κομμένη σκηνή μέσα από το X-TRAS του.
Πάντως ας μας δώσει μια απάντηση…
Το ξέρουμε πως διαβάζει αυτές τις αράδες και γελά, σε αντίθεση με εμάς τους πρωτόγονους κατόχους PSTN!
Αναμφίβολα μια ταινία μικρού μήκους που με προβλημάτισε εξαιτίας των αντιφάσεων μεταξύ σεναρίου, σκηνοθεσίας και ερμηνειών…
Μου δόθηκε η εντύπωση πως… ο καθένας ήθελε να εξυπηρετήσει το σκοπό του και μόνο. Λειτούργησαν μεμονωμένα και όχι ως σύνολο, και αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο σε αδυναμία του σκηνοθέτη που δεν έδωσε βάση στον συντονιστικό του ρόλο.
Οι ηθοποιοί μου έδωσαν την εντύπωση «γλαστρών», εμπνευσμένοι από αμερικάνικες νεανικές ταινίες τύπου “beverly” ενώ δε ο τελευταίος ο αστυνομικός, σαν από επεισόδιο του «Α.Μ.Α.Ν.» Οι δύο φίλοι, της πρώτης σκηνής, υποτίθεται πως είναι από Εύβοια και όσο μάλλον από μια μικρή πόλη της Εύβοιας, με χαρακτηριστικότατες αντιλήψεις τύπου κλισέ για την Αθήνα (=μεγαλούπολη, ευκαιρίες, πολλές γυναίκες, ξενέρωτες γυναίκες) που όμως ηθογραφικά επικεντρώνονται αλλού… Ωστόσο στη πρώτη σκηνή επιλέχτηκε ένας πολύ όμορφος και γραφικός χώρος μιας παραλίας, με τον φίλο του ήρωα ντυμένο στη τρίχα να ξαπλώνει στη καρέκλα του απολαμβάνοντας το φρέντο καθώς ο δε φίλος του σκάει μύτη με ένα διθέσιο κάμπριο(!) και ένα χαρακτηριστικό «αμερικάνικο» χαμόγελο. Και μόλις που κάθεται αρχίζει ένας παρορμητικός καταιγισμός από πάρλα και έντονες κινήσεις – σαν σκηνή σύγκρουσης μεταξύ δύο απόψεων – που όμως καταντά κουραστικός και στο τέλος εξαιτίας βασικών (αν όχι πρωταρχικών!) ελλείψεων του σεναρίου χωρίς κανένα νόημα. Δηλαδή δεν μαθαίνουμε ούτε ποιος είναι ο ήρωας, όσο μάλλον αν είναι συγγραφέας ή όχι, ούτε καν πως κατεβαίνει στην Αθήνα για πρόταση που του έγινε από εκδοτικό οίκο…! ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ μαθαίνουμε πως κάποιος του δάνεισε το αυτοκίνητο, κάτι με κάτι φωτογραφίες και πως θα κάτσει για δυο μέρες στην Αθήνα. Έπειτα περνάμε σε μια πραγματικά ωραία σκηνή-μοντάζ με τον ήρωα μας καθοδόν προς Αθήνα καθώς οι τίτλοι αρχής συνεχίζουν... Και εκεί που σταματά σε ένα πάρκινγκ καθώς ο ήλιος δύει… (????) Ο ήρωας περνά μια διάβαση (μαθαίνουμε αργότερα πως είναι της Αθήνας). Ένας αστυνομικός που ξαπλώνει στη καρέκλα και απολαμβάνει αφέψημα (???) τον βλέπει τον σταματά επειδή (λέει..) πέρασε με κόκκινο. Και εκεί αρχίζει ένας παρορμητικός μονόλογος που καταντά παρλάτα και στο τέλος το καθιστά ξέμπαρκο από την υπόλοιπη ταινία. Ναι, η εν λόγο σκηνή θα μπορούσε να σταθεί ως σκετς του «ΑΜΑΝ» όμως μέχρι εκεί. Ούτε καν παρωδία!
Έπειτα… τίτλοι τέλους!
Αν ο σκηνοθέτης της ταινίας δεν είχε σπουδάσει και όσο μάλλον να έχει εργαστεί στο χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου (σύμφωνα με το βιογραφικό του), θα ήμουνα λιγότερο σκληρός στην αξιολόγηση μου.
Αν ο «σεναριογράφος» ήτανε σεναριογράφος, σαφώς και το τελικό αποτέλεσμα θα ήτανε διαφορετικό. Παρόλα αυτά «σεναριογράφος» και σκηνοθέτης οφείλουνε συνεργασία, και θα έπρεπε να υπάρχει έστω καθοδήγηση των βασικών αρχών σεναρίου από τον δεύτερο. Δεν έγινε κάτι τέτοιο… +++
Αυτή λοιπόν είναι η προσωπική μου άποψη για την ταινία μικρού μήκους «Χαμένοι στη Διάβαση». Καλή η προσπάθεια, και οι φιλοδοξίες, όμως περισσότερο προσοχή δε θα έβλαπτε.
ΛΕΣ "ART (Video)"... ΟΤΑΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗ ΛΕΞΗ "ΤΕΧΝΗ" ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΕΙΔΟΠΟΙΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ "Παιχνίδι" ΚΑΙ ΤΗΝ "Τεχνική" - ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΡΑΣΗ (ΔΡΑΣΗ!) ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ A-N-A-Λ-Y-T-I-K-O-T-A-T-A ΟΙ [ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΕΞΠΡΕΣΣΙΟΝΙΣΤΕΣ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΙ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ]: R.G. Collingwood (1958), The Principles of Art + J. DEWEY (1980), Art as an experience- ΓΙΑ ΑΡΧΗ...
Υ.Γ. Η ΙΔΙΑ Η ΖΩΗ ΜΑΣ (ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΜΒΙΩΝ) ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ... ΠΡΩΤΟΓΟΝΗ ΔΡΑΣΗ: ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ -
H anazitisi tis dimioyrgias einai kati poli diskolo. H tainia prospa8ei na dosei ayto to sines8ima alla 8elei kaliteri doyleia sto stisimo kai stin kataskevi.
Πολύ καλη καλλιτεχνική και αισθητική προσέγγιση. Άρτια φωτογραφία. Ικανότητα σύνδεσης λόγου, εικόνας και ρυθμού. Οι πραγματικές δυνατότητες της σκηνοθέτριας θα φανούν σε κάτι μεγαλύτερο και πιο "κινηματογραφικό". Γιολάντα, συνέχισε την προσπάθεια.
Ένα σενάριο που βασίζεται στα σύγρονα και συνάμα αρχέγονα ερωτήματα του σημερινού ανθρώπου (ζωή και θάνατος). Οι σκέψεις των δημιουργών ήταν αληθινά τοποθετημένες στα λόγια του χαρακτήρα, οι εικόνες όμως "πατούσαν" σε έτοιμο υλικό, με συνέπεια να μη δίνουν την πραγματική ικανότητα δημιουργίας αυθεντικών εικόνων του σκηνοθέτη. Μια ελπιδοφόρα προσπάθεια και μια ολοκληρωμένη ιδέα. Καλή συνέχεια!
giolanta, to eidame parea to tainiaki k sto seminario tou british council. eheis ebnefsi kai poli arty matia. bravo. kai eheis fisika k ti giota festa, ena bravo k s'aftin. sinehise etsi, na spaseis to katestimeno ton antron skinotheton.
Itan kai g**o tis tainies mikrou mikous san to ipsos tou skinotheti kai senariografou...Sinxaritiria ston ithopio me tin mpira...apla katapliktikos...i kathilosi pou eniosa itan to ligotero...pera apo tin plaka-mpravo stamo-poli kalo!
ΕΧΟΝΤΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕΙ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΤΑΙΝΙΑΚΙΑ ΣΤΟ SITE (20/03/2006, 20:25) , ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΠ10 ΜΟΥ, Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ Νο1: Ό,τι καλύτερο! ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ -
Πολυ καλη ταινια. Εχει να πει πραγματα και τα λει! Με μοντερνα σκηνοθετικη ματια και ηθοποιους που καταλαβαινουν τι θελει να πει ο σεναριογραφος και ο σκηνοθετης και το κανουν... πραξη. Εξαιρετικος στην ερμηνια του ο κ. Τερζακης. Αξιζει νομιζω ειδικης αναφορας...
Χαμένοι στην διάβαση
Χαμένοι στην διάβαση
masquerade
Προσωπείο
rantevou sto festival
masquerade
The story of my life
Προσωπείο
edo me ton madarakis mia kai pisteuo oti ta plana toy sex einai pragmatika
apo ta korifaia tis tainias. H stigmi poy h kopela den afini ton erasti na vgali tin maska pragmatika apogeioni tin tainia! Tha mborousame na eixame isos ligo pio impresionistika plana alla kai etsi mia xara einai! Exoun apopsi,
Kali tixi sto epomeno vima paidia.
Χαμένοι στην διάβαση
tha sou pei oti o pragmatikos gnostis den epidikniei kai den anaferete pote
stis gnosis toy, pataei pano se aytes kai proxoraei! Ayta gia ta biografika, kai ego axoloume 25 xronia me ton kinimatografo den ksero tin ilikia sou palaiotera ta evlepa allios tora ta vlepo allios. Oi skotines sinomosies poy psaxneis na vreis den me aforoun, oyte me endiaferoun, Ta exo varethi edo kai xronia. Epeidi omos edo den einai forum alla sxolia gia tis tenies, den tha ksanapantiso edo stis epithesis soy.
Kali tixi sta paidia gia tin tainia! Kali doulia. TELOS
Χαμένοι στην διάβαση
Με πραγματικό σεβασμό στον δημιουργό και με τις οποιεσδήποτε ιδιότητες που με διέπουν, οφείλω να γράφω εκτενέστερους σχολιασμούς εκθέτοντας και το «γιατί», με προσπάθεια αποφυγής προς λαϊκίστικους χαρακτηρισμούς και υποβάλλοντας βασικές παρατηρήσεις που πέφτουνε στην αντίληψη μου. Δηλαδή γνωστότατα λάθη που τα διαπιστώνει ο οποιοσδήποτε κατέχει συγκεκριμένες βασικές γνώσεις, σε συνδυασμό πάντα με προσωπική εκτίμηση.
Κατά τα άλλα αν κάποιος δεν γνωρίζει καν ορολογία όπως «ήρωας», «χαρακτήρας», «χωροχρόνος», «προπαρασκευή», «κρίσιμη σκηνή» κλπ λυπάμαι αλλά οι απαντήσεις αυτές δύνανται σε πολλούς - τόμους ολόκληρους και είναι αστείο να χωρά αμφισβήτηση ως προς την σύσταση και τη χρησιμότητα τους.
Δυστυχώς θεωρώ τραγικό το γεγονός να προσπαθούν «κάποιοι» να αλλοιώσουν τη πραγματική γνώμη του κοινού φοβούμενοι ίσως… τι; Ή μήπως αντίστροφα;
Δεν θα πω περισσότερα γιατί πράγματι δεν αξίζει. Αρκεί μια ανάλυση των mail address (account name / domain name!), των ημερομηνιών που γίνονται οι περισσότερες «αξιολογήσεις», της ώρας(!), μετά από τι «είδους» δημοσίευση, των «ιδιαίτερων» λέξεων που επαναλαμβάνονται (ασυνείδητα πάντα), το συγκεκριμένο εκφραστικό ύφος και τέλος για το αν υπάρχουνε κριτικές τους και για άλλες ταινίες για να επιβεβαιωθεί στο τέλος και ο πραγματικός λόγος όπου: ;-)
Τέτοιου είδους προσωπικές επιθέσεις και σοφίσματα με αφήνουνε παντελώς αδιάφορο. Και ο μόνος λόγος που απαντώ πολυεπίπεδα είναι για να κλείσω πονηρά το μάτι και να «καταλάβουν» πως ο οποιοσδήποτε σχολιασμός μου γράφτηκε όχι για να κατέβει ο Κολοκοτρώνης από το άλογο του τηλεκριτικού, αλλά για να θέσει υπό σκέψη τους δημιουργούς και να γίνουνε ακόμα καλύτεροι αν φυσικά το επιθυμούν και είναι διατεθειμένοι να δουλέψουνε πολύ σκληρά ως πρέπει σε αυτόν τον χώρο!
Και για επίλογο μια συμβουλή που άκουσα από έναν φίλο τώρα τελευταία:
«Η πίστη σε αντίθεση με την ικανότητα δεν χρειάζεται επιβεβαίωση.»
Αυτά!
Χαμένοι στην διάβαση
Iroas itan o Kolokotronis megale. hthographika epikentrononte alou? Malon
psakse allou! Ti tin thes tin kritiki afou se xalaei. Tha moy pis tin apopsi mas leme, sosto kai auto!
LIPON
Mprabo paides!!!!! Ego to eyxaristithika! Poli gelio, Paneksipno!
Ego sas vrika demenous, sfixti tainia, me polla kala stoixeia se ola ta epipeda!
Eyge!
Οι γάμοι του Σίβα
Χαμένοι στην διάβαση
πάντως δείχνει και την επιτυχία της ταινίας. Περιμένουμε το επόμενο βήμα ρε μάγκες. Μινιμαλισμος σημαίνει αρετή! Στα τοπ ταινιακια που έχω δει επίσης!
The knights
The knights
θεός - εγώ- εσύ
Ένα χέρι – ούτε καν καλά σχηματισμένο – σε γροθιά. Ανοίγει, κλείνει, ξανανοίγει…
Εικόνα Solarize / Pastel, και φόντο (bluebox) διάφορες εξαιρετικά μονότονες εικόνες που ξεχωρίζουν από το πολύ 3 (εντονότερες) «γραμμές»…
Κάτω δεξιά σε 2 διαφορετικά κουτιά μια λιλιπούτεια κοπέλα ανοιγοκλείνει χέρια-πόδια, κάπου κοντινό να μας χαμογελά, και στο άλλο κουτί διάφορες εικόνες.
BMG μια απλοϊκή μουσική και με «στίχους» εξαιρετικά ξεπερασμένους κατά λέξη που στις μέρες μας παραπέμπουνε σε σοκολάτα (εγώ, εσύ, σύμπαν, θεός…)
Συμπέρασμα: Πολύ καλή ιδέα, λάθος τεχνική όσο αφορά την επεξεργασία της εικόνας (το ταράξατε αυτό το gamma, λάθος κοντραστ, λάθος γραμματοσειρά και χρώμα) ΑΛΛΑ νομίζω πως θα το «σώζατε» αν επιλέγατε να το συνοψίσετε μέσα σε πολύ τρία λεπτά και όχι ΕΦΤΑ!
Δηλαδή: Εξαιρετικά κουραστικό, ξεπερασμένη κεντρική ιδέα και μου πονέσανε και τα μάτια!
Κατά τα άλλα μια πολύ καλή προσπάθεια και είμαι σίγουρος πως το επόμενο θα είναι καλύτερο!
Προσωπείο
Αναμφίβολα το θέμα της είναι πέρα για πέρα διαχρονικό ενώ δε λείπουνε και τα πολλαπλά επίπεδα που τη κάνουνε προσιτή για δεύτερη και τρίτη προβολή…
Ελάχιστες παρατηρήσεις για τον σκηνοθέτη (η προσωπική μου άποψη πάντα):
1) Το πλάνο στην αρχή με το συναγερμό κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να απουσιάζει γιατί παραπέμπει και οριοθετεί τον χρόνο σου στη σύγχρονη εποχή. Καταλαβαίνω πως λειτουργεί συμβολικά όμως μπορεί να αντικατασταθεί από κάτι άλλο, ίσως περισσότερο ανθρώπινο. Άλλωστε ο χρόνος ως «σύγχρονη εποχή» δεν διαφαίνεται πουθενά αλλού τόσο ξεκάθαρα στη ταινία σου. Ή κάτι διαφορετικό, αν θεωρήσουμε πως ο κεντρικός ήρωας γεννήθηκε στη σύγχρονη εποχή, κατά την πορεία θα έπρεπε να μεταβαίνει στο μέλλον…
2) Τα πλάνα «έρωτα» μου φάνηκαν λίγο αστεία και με υπερβολή γράφω πως με κούρασαν. Πιστεύω πως αν γυρίζονταν από διαφορετική γωνία λήψης το καθένα, δεν θα χάνονταν το νόημα αλλά θα ήτανε περισσότερο ξεκούραστα.
3) Απογοητεύτηκα που δεν είδα το κύκλο της «στρατολόγησης» ή του «προσηλυτισμού». Είμαι σίγουρος πως θα είχε εξίσου θαυμάσιο αποτέλεσμα.
Προσωπείο
Χαμένοι στην διάβαση
!!!! ΜΠΡΑΒΟ ΓΡΗΓΟΡΗ!!!!
Προσωπείο
Χαμένοι στην διάβαση
Ο σκηνοθέτης που δακρύζει
Προσωπείο
Παλιά ταινία 26
Ο σκηνοθέτης που δακρύζει
Σκηνή 1: Ένας ηλικιωμένος περπατά στα χωράφια.
Σκηνή 2: Ο ηλικιωμένος κάθεται στη βεράντα του σπιτιού του, φορά μια θεατρική μάσκα, κάτι κάνει με τα χέρια του και κλαίει
ΤΕΛΟΣ!
X-TRA: Οι κομμένες σκηνές!!!
Κομμένη σκηνή 1: Ο ηλικιωμένος σηκώνει ένα κομμάτι μεγάλο φελιζόλ που μοιάζει με πέτρα και περπατά «μεθυσμένα». (εκτός σεναρίου) Του γλιστρά από τα χέρια, γελά και ζητά από τον εικονολήπτη να το κόψει.
ΤΕΛΟΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
… … ..
Προσωπικά… ούτε πειραματικό βρήκα πουθενά ούτε τίποτα! Γιατί ακόμα και στα πειραματικά μπορεί να λείπει η δράση όμως υπάρχει έστω μια ιδέα που ΦΑΙΝΕΤΑΙ. Ακόμα και στη περίπτωση του «Ο ύπνος του Άντι Γουόρχολ» που κινηματογραφεί έναν άνθρωπο που κοιμάται επί 8 ώρες βρίσκει κανείς περισσότερο νόημα, αν όχι κοιμάται με τους υπολοίπους θεατές - χωρίς παρεξήγηση….
Ωστόσο με προβληματίζει η ιδιότητα του πραγματικού σκηνοθέτη της ταινίας. (Πτυχίο Φιλοσοφικής Σχολής (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης - 1993) και με οδηγεί σε δύο εκδοχές:
Πρώτη εκδοχή: Ο σκηνοθέτης ήθελε να μας παρακινήσει σε σκέψεις. Να δημιουργήσει νοητικό έργο από συνειρμητικούς κύκλους που πηγάζουν από το «α-νόητο», δηλαδή της ταινίας του!
Δεύτερη εκδοχή: Ο σκηνοθέτης είχε το καημό να γίνει ηθοποιός και να προβάλει το πρόσωπο του έστω και από τα ιστο-καλώδια όσο πιο γρήγορα γίνεται. Για αυτό το λόγο άλλωστε έχει προσθέσει και τη συγκλονιστική κομμένη σκηνή μέσα από το X-TRAS του.
Πάντως ας μας δώσει μια απάντηση…
Το ξέρουμε πως διαβάζει αυτές τις αράδες και γελά, σε αντίθεση με εμάς τους πρωτόγονους κατόχους PSTN!
Χαμένοι στην διάβαση
Μου δόθηκε η εντύπωση πως… ο καθένας ήθελε να εξυπηρετήσει το σκοπό του και μόνο. Λειτούργησαν μεμονωμένα και όχι ως σύνολο, και αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο σε αδυναμία του σκηνοθέτη που δεν έδωσε βάση στον συντονιστικό του ρόλο.
Οι ηθοποιοί μου έδωσαν την εντύπωση «γλαστρών», εμπνευσμένοι από αμερικάνικες νεανικές ταινίες τύπου “beverly” ενώ δε ο τελευταίος ο αστυνομικός, σαν από επεισόδιο του «Α.Μ.Α.Ν.»
Οι δύο φίλοι, της πρώτης σκηνής, υποτίθεται πως είναι από Εύβοια και όσο μάλλον από μια μικρή πόλη της Εύβοιας, με χαρακτηριστικότατες αντιλήψεις τύπου κλισέ για την Αθήνα (=μεγαλούπολη, ευκαιρίες, πολλές γυναίκες, ξενέρωτες γυναίκες) που όμως ηθογραφικά επικεντρώνονται αλλού…
Ωστόσο στη πρώτη σκηνή επιλέχτηκε ένας πολύ όμορφος και γραφικός χώρος μιας παραλίας, με τον φίλο του ήρωα ντυμένο στη τρίχα να ξαπλώνει στη καρέκλα του απολαμβάνοντας το φρέντο καθώς ο δε φίλος του σκάει μύτη με ένα διθέσιο κάμπριο(!) και ένα χαρακτηριστικό «αμερικάνικο» χαμόγελο. Και μόλις που κάθεται αρχίζει ένας παρορμητικός καταιγισμός από πάρλα και έντονες κινήσεις – σαν σκηνή σύγκρουσης μεταξύ δύο απόψεων – που όμως καταντά κουραστικός και στο τέλος εξαιτίας βασικών (αν όχι πρωταρχικών!) ελλείψεων του σεναρίου χωρίς κανένα νόημα. Δηλαδή δεν μαθαίνουμε ούτε ποιος είναι ο ήρωας, όσο μάλλον αν είναι συγγραφέας ή όχι, ούτε καν πως κατεβαίνει στην Αθήνα για πρόταση που του έγινε από εκδοτικό οίκο…! ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ μαθαίνουμε πως κάποιος του δάνεισε το αυτοκίνητο, κάτι με κάτι φωτογραφίες και πως θα κάτσει για δυο μέρες στην Αθήνα.
Έπειτα περνάμε σε μια πραγματικά ωραία σκηνή-μοντάζ με τον ήρωα μας καθοδόν προς Αθήνα καθώς οι τίτλοι αρχής συνεχίζουν... Και εκεί που σταματά σε ένα πάρκινγκ καθώς ο ήλιος δύει…
(????) Ο ήρωας περνά μια διάβαση (μαθαίνουμε αργότερα πως είναι της Αθήνας). Ένας αστυνομικός που ξαπλώνει στη καρέκλα και απολαμβάνει αφέψημα (???) τον βλέπει τον σταματά επειδή (λέει..) πέρασε με κόκκινο. Και εκεί αρχίζει ένας παρορμητικός μονόλογος που καταντά παρλάτα και στο τέλος το καθιστά ξέμπαρκο από την υπόλοιπη ταινία. Ναι, η εν λόγο σκηνή θα μπορούσε να σταθεί ως σκετς του «ΑΜΑΝ» όμως μέχρι εκεί. Ούτε καν παρωδία!
Έπειτα… τίτλοι τέλους!
Αν ο σκηνοθέτης της ταινίας δεν είχε σπουδάσει και όσο μάλλον να έχει εργαστεί στο χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου (σύμφωνα με το βιογραφικό του), θα ήμουνα λιγότερο σκληρός στην αξιολόγηση μου.
Αν ο «σεναριογράφος» ήτανε σεναριογράφος, σαφώς και το τελικό αποτέλεσμα θα ήτανε διαφορετικό. Παρόλα αυτά «σεναριογράφος» και σκηνοθέτης οφείλουνε συνεργασία, και θα έπρεπε να υπάρχει έστω καθοδήγηση των βασικών αρχών σεναρίου από τον δεύτερο. Δεν έγινε κάτι τέτοιο… +++
Αυτή λοιπόν είναι η προσωπική μου άποψη για την ταινία μικρού μήκους «Χαμένοι στη Διάβαση». Καλή η προσπάθεια, και οι φιλοδοξίες, όμως περισσότερο προσοχή δε θα έβλαπτε.
Το λεωφορείο της γραμμής
Wat a sin a no
Θεοί
----------
ΛΕΣ "ART (Video)"... ΟΤΑΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗ ΛΕΞΗ "ΤΕΧΝΗ" ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΕΙΔΟΠΟΙΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ "Παιχνίδι" ΚΑΙ ΤΗΝ "Τεχνική" - ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΡΑΣΗ (ΔΡΑΣΗ!) ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ A-N-A-Λ-Y-T-I-K-O-T-A-T-A ΟΙ [ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΕΞΠΡΕΣΣΙΟΝΙΣΤΕΣ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΙ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ]: R.G. Collingwood (1958), The Principles of Art + J. DEWEY (1980), Art as an experience- ΓΙΑ ΑΡΧΗ...
Υ.Γ. Η ΙΔΙΑ Η ΖΩΗ ΜΑΣ (ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΜΒΙΩΝ) ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ... ΠΡΩΤΟΓΟΝΗ ΔΡΑΣΗ: ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ -
θεός - εγώ- εσύ
Wat a sin a no
Bravo ston dimiourgo
θεός - εγώ- εσύ
Thelo na to katevaso
Nightmare Corporation
Θεοί
Ο σκηνοθέτης που δακρύζει
Ο σκηνοθέτης που δακρύζει
Το ταξίδι που φοβάμαι
Προσωπείο
The story of my life
Dreams
The best way
θεός - εγώ- εσύ
Θεοί
------------------
einai art video,ohi "action" movie
Dreams
Sexmania
Το ταξίδι που φοβάμαι
Προσωπείο
The knights
Προσωπείο
Προσωπείο
Nightmare Corporation
Προσωπείο
Χαμένοι στην διάβαση
Με μοντερνα σκηνοθετικη ματια και ηθοποιους που καταλαβαινουν τι θελει να πει ο σεναριογραφος και ο σκηνοθετης και το κανουν... πραξη.
Εξαιρετικος στην ερμηνια του ο κ. Τερζακης. Αξιζει νομιζω ειδικης αναφορας...